قلمبه های دلم

من امروز تجربه کردم وفهمیدم چقدر بد و دردناکه که کسایی که در عرض سال هیچ تماسی باهام نداشتن و ناراحتیم ناراحتشون نمیکرد حالا درست بعد از اعلام نتایج کنکورم به من زنگ میزنن ومن شماره ی ناشناس روی گوشیمو بر خلاف همیشه جواب میدم وجالب تر اینکه بعد از یه احوال پرسیه ساده اصرار میکنه که رتبمو بگم!!! اونم چه اصراری.من جای اون داشتم خجالت میکشیدم!

از پرروییه طرف شاخ دراورده بودم....منم با اینکه همیشه راحت نمرمو میگفتم ایندفعه ناخوداگاه در برابر اصرارای اون کوتاه نیومدم!!! اگه گوشیم خاموش نشده بود نمیدونم عاقبت این مکالمه ی مسخره چی میشد... 

از رفتار خودم ناراحتم...  

از طرف دیگه حالم از هرچی کنکور و سنجش و تسته بهم میخوره!!!!واقعا بی عدالتیه!(به خودم:اخه چی تو این مملکت...؟؟؟؟؟؟؟؟) 

دبیرستان چی به ما یاد دادنو تو کنکور ازمون چی میخوان..؟؟قبول دارم ۱۰۰۰نفر رتبه ی عالی رو اوردن ولی استعداد ادما که یکی نیست...اگه رتبه ۱۰۰ هم اورده بودم بازم میگفتم کنکور بی عدالتیه مخصوصا توی این وطن ویران !!!! 

سی دی رو عوض میکنم و اعتراف میکنم که واقعا به این جای سکرت خودم عادت کردم و هر لحظه دلتنگشم ومیخوام بیام ...راستش احساس میکنم ادم واسه خودش رازایی داشته باشه خیلی حال میده ومنم به هیچکی نگفتم که اینجارو هم دارم!نه این که مشکلی داشته باشه نه! اتفاقا مامی وپاپیه گرامی اگه بفهمن که دخترشون یه وبلاگ درست کرده خیلیی خیلیی خوشحال خواهند شد وفکر میکنن که دختر یکی یه دونشون چقدر وارده وانگار که اپو لو هوا کردم! اخه میدونین مادرز وفادرز من با این که چند سالی میشه که از دنیای نت استفاده میکنن ولی همچنان اون رو غولی میدونن وانگار که چه دنیای پیچیده ای میشناسن!(زمون بچگی اونا موبایل هم شاید نبوده..؟!)وخلاصه که ...یادم رفت چی میخواستم بگم..اهان حالا فکر نکنین پیرنا... !!

میدونین الان چقدر قلمبه ی دلم خوابیده..؟؟؟؟؟ 

دوستون دارم ..مخصوصا که قلمبه هامو گوش میدین احساس ارامش میکنم.... 

بهارجونم کامنت تو باعث شد هرچی تو دلمه بیرون بریزم...!البته همش نبودا...یه ذرش بود