اینم از امروز من

سلام؛ امروز رو مودم...از صبح داشتم سریالارو پشت سر هم میدیدم.کاش این ماریچی تموم می شد ؛دیگه داره حرصمو در میاره.عین برنامه کودک میمونه؛ولی خوب مثل اینکه تکلیف الهی باشه هر روز صبح میبینمش...راستی دیشب رفتم یه گیتار خوشکل خریدم.اینقدر دوسش دارم که نمیدونین اخر این هفته هم کلاسم شروع میشه.این یکی از برنامه هام بود که اگه همت مامی و پاپی نبود اصلا حسشو نداشتم.تنهایی حوصله هیچکاری رو ندارم...دوستم بلافاصله بعد کنکور رفت مسافرت و چون ما هر روز با هم درس میخوندیمو همدیگرو میدیدیم حالا خیلی تنها شدم! بعد یک هفته هم که برگشت دیروز دوباره رفتن!!اصلا موندم چجوری اینقدر زود تصمیم میگیرنو زودم اجراش میکنن؟!اخه هر کدوم از این برنامه ها تو خونه ی ما یه پروژه است!اول از همه کجابعد بعد بعد اصلا حسش باشه نباشه اخرشم میبینی الان شوقی که همون اول واسه سفر داشتی رو نداری هم اینکه خیلی وقته می خواستیم بریم فلانجا و هنوز نرفتیم! 

هر چیزی واسه هر کسی از وقتش بگذره دمده میشه..وقت هر چیزی هم همون موقعیه که اون چیزو خواستی.اگه اون موقع بگذره دیگه گذشته و وقتی بعداز یه عالمه انتظار واین دست اون دست کردن به اون چیز(تصمیم وبرنامت یا یه نفر)برسی دیگه فرقی نمیکنه چون دیگه مزه نمیده چون انتظار وگذر زمان باعث میشه شوقت از بین بره وفقط شوقه که باعث میشه یه چیزی رو واقعا بخوای!!   

دیگه میرم...خیلی حرف زدم.بای بای